O spektrum zaburzeń autystycznych zdecydowanie mówi się obecnie więcej niż jeszcze kilkanaście lat temu, gdy można było spotkać się z nimi głównie w filmach. Nadal jednak świadomość społeczeństwa dotycząca nawet najpopularniejszych odmian zaburzeń z tej kategorii jest dość niewielka i często opiera się na stereotypach. Warto to jednak zmienić – dowiedz się więcej o świecie osób ze spektrum autyzmu.
Autyzm dziecięcy
To właśnie o tej kategorii spektrum zaburzeń autystycznych słyszy się prawdopodobnie najczęściej. Autyzm dziecięcy dotyczy osób, u których diagnozę postawiono jeszcze przed trzecim rokiem życia. Ponadto, do postawienia diagnozy, konieczne jest spełnienie pewnych kryteriów, które dotyczą nieprawidłowego funkcjonowania w zakresie interakcji społecznych, komunikacji oraz stereotypowych zachowań.
Objawy mogące wskazywać na obecność autyzmu dziecięcego można zauważyć niekiedy już w pierwszych miesiącach życia malucha. Niemowlę może unikać kontaktu wzrokowego z bliskimi, nie uśmiechać się do nich, a także nie gaworzyć. Dziecko może też nie reagować na swoje imię i mieć problemy z rozwojem umiejętności związanych z mówieniem. Autyzm u każdej osoby może jednak nieco się różnić, co często też utrudnia wczesną diagnozę.
Autyzm atypowy
O autyzmie atypowym mówi się, gdy zaburzenie nie zostanie zdiagnozowane przed trzecim rokiem życia i nie są spełnione wszystkie kryteria autyzmu dziecięcego. Brak wczesnej diagnozy nie musi jednak wynikać z błędów rodziców bądź lekarzy. Niekiedy po prostu objawy są dość łagodne i zwyczajnie niezauważalne na tak wczesnym etapie rozwoju. Ponadto zdarza się, że symptomy pojawiają się już po trzecim roku życia.
Niespełnianie wszystkich kryteriów autyzmu dziecięcego może przejawiać się np. umiejętnością mówienia, ale słabym komunikowaniem się z innymi. Do objawów można zaliczyć również skupianie się bardziej na przedmiotach niż ludziach czy też unikanie kontaktu wzrokowego. Często można też zauważyć niechęć do bliskości fizycznej, napady złości, skrajne reakcje na zmiany.
Zespół Aspergera
Wbrew wielu powszechnym opiniom, zespół Aspergera nie jest łagodną odmianą autyzmu, choć te dwa zaburzenia wykazują pewne podobieństwa. Zasadniczą różnicą jest jednak to, że u typowej osoby z ZA nie stwierdza się niepełnosprawności intelektualnej, co dość często zdarza się w przypadku autyzmu dziecięcego i atypowego. Osoby z ZA mają też bardziej rozwiniętą mowę i procesy poznawcze, a także potrafią lepiej komunikować się z otoczeniem.
Choć w filmach często przedstawia się takie osoby jako geniuszy, to zespół Aspergera wcale nie musi oznaczać ponadprzeciętnego ilorazu inteligencji. Osiągnięcia i umiejętności w danej dziedzinie często wynikają po prostu z tzw. stereotypowych zainteresowań, czyli obsesyjnego zainteresowania danym tematem. Ponadto osoby z ZA biorące udział w terapii u specjalistów z sieci klinik PsychoMecic często mają trudności w nawiązywaniu nowych znajomości, w okazywaniu empatii czy emocji.
