Każda osoba, u której występuje podejrzenie Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, powinna zostać jak najszybciej poddana specjalistycznej diagnostyce. Wczesne wykrycie choroby oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia daje duże szanse na złagodzenie jej objawów i tym samym na uniknięcie życiowej niesamodzielności. O metodach diagnostyki POChP przeczytasz w naszym artykule.
Co trzeba wiedzieć o POChP?
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc charakteryzuje się stałą obecnością takich objawów, jak duszność, kaszel, odkrztuszanie plwociny czy obniżona tolerancja wysiłku. Liczbę chorych na POChP szacuje się na około 380 milionów, z czego w Polsce jest to około 2 milionów osób.
POChP jest chorobą układu oddechowego, w której przebiegu dochodzi do trwałego ograniczenia przepływu powietrza przez dolne drogi oddechowe. Choroba wywołuje stan zapalny w oskrzelach i nieodwracalne zmiany w miąższu płuc oraz naczyniach płucnych.
Do najważniejszych czynników ryzyka choroby zaliczymy:
- gazy,
- pyły oraz
- dym tytoniowy.
Zdecydowanie najczęściej chorują osoby, które palą lub paliły wyroby tytoniowe (w tym biernie), natomiast niezwykle istotnym czynnikiem ryzyka POChP jest zanieczyszczenie powietrza.
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc może być uznawana za chorobę zawodową, która zagraża osobom pracującym w specyficznych warunkach środowiskowych (wysokie zapylenie, opary chemiczne, aerozole itp.). Można tutaj wymienić przedstawicieli takich zawodów, jak górnicy, hutnicy, operatorzy maszyn budowlanych, rolnicy, mechanicy samochodowi, budowlańcy, lakiernicy, sprzątaczki, fryzjerki czy kosmetyczki.
Do najczęstszych objawów Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc zaliczamy:
- Przewlekły kaszel;
- Duszność;
- Odkrztuszanie plwociny (czyli wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze);
- Obniżoną tolerancję wysiłku (męczliwość, wolną regenerację);
Co ważne, POChP może przez długi czas rozwijać się bezobjawowo lub dawać tylko skąpe, nieswoiste objawy. Stąd osoby po 40. roku życia, które znajdują się w grupie ryzyka tej choroby i obserwują u siebie wymienione wyżej symptomy, nie powinny zwlekać z wizytą u lekarza pierwszego kontaktu – to w przychodni POZ najczęściej rozpoczyna się diagnostyka POChP.
To jest ważne:
POChP to choroba rzutująca na wszystkie kluczowe funkcje organizmu, włącznie z układem sercowo-naczyniowym, stąd współcześnie klasyfikuje się ją jako chorobę ogólnoustrojową.
Więcej o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc przeczytasz na stronie internetowej https://oddychajmy.pl.
Podejrzenie POChP: co teraz?
Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć POChP, to w pierwszej kolejności udaj się do swojego lekarza rodzinnego. Lekarz POZ przeprowadzi podstawowe badanie osłuchowe, zbierze wywiad, być może zlecić badania krwi i podejmie decyzję, czy zasadne jest skierowanie pacjenta na pogłębioną diagnostykę POChP.
Badanie spirometryczne
Najważniejszym badaniem wykorzystywanym w ramach diagnostyki POChP jest badanie spirometryczne, nazywane spirometrią. Jest to badanie nieinwazyjne, bezbolesne, stosowane również w przypadku podejrzenia astmy.
Spirometria polega m.in. na wdmuchiwaniu całego powietrza zgromadzonego w płucach do aparatu spirometrycznego za pośrednictwem ustnika. Może to być dość męczące dla osób, u których występują już nasilone objawy POChP, dlatego nad poprawnym przebiegiem badania czuwa personel medyczny.
Badanie ma na celu m.in.:
- określenie wskaźnika FEV1(czyli objętości powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu);
- wskaźnika FVC(czyli natężonej pojemności życiowej płuc);
Dzięki badaniu spirometrycznemu lekarz m.in. ma możliwość stwierdzenia obecności utrwalonego zwężenia oskrzeli, co z kolei jest jednym z parametrów mogących świadczyć o Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc.
Inne badania diagnostyczne
Jeśli spirometria wykaże wysokie prawdopodobieństwo POChP, to pacjent zostanie skierowany na dodatkowe badania, które ostatecznie pozwolą potwierdzić lub wykluczyć tę chorobę. Do tych badań zaliczamy m.in.:
- RTG klatki piersiowej,
- echo serca,
- EKG,
- badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografię),
- gazometrię z pulsoksymetrią,
- ergospirometrię (czyli tzw. próbę wysiłkową).
W przypadku zdiagnozowania Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc pacjentowi zostanie zaproponowane odpowiednie leczenie. Choć POChP jest chorobą, której nie można wyleczyć, to współczesne metody terapii pozwalają zmniejszyć nasilenie objawów, co z kolei daje szansę na zachowanie samodzielności i utrzymanie relatywnie dobrego komfortu życia.
